Polski jest uznawany za jeden z najtrudniejszych języków w Europie i po moim 7-miesięcznym doświadczeniu językowym rozumiem, dlaczego. Jeśli uczysz się polskiego, od razu zauważysz, że język ten ma wiele do zaoferowania, zwłaszcza jeśli do tej pory nie miałeś kontaktu z językami słowiańskimi. Jest tam sporo nietypowych zasad gramatycznych, a wymowa wielu słów wciąż sprawia mi trudności.
Ale zacznijmy od początku. Polski alfabet składa się z 32 liter, niemiecki dla porównania z 30 (wliczając ä,ü,ö i ß). 9 z tych 32 nie występuje w żadnym innym języku, są to: ą, ć, ę, ł, ń ó, ś, ż, ż. Na pierwszy rzut oka, całkiem proste. Jednak do tego alfabetu dodawane są diagrafy (ch, cz, dz, dź, dż, rz, sz ). Są to struktury literowe, które mają swoją własną wymowę, pomyśl o tym jak o niemieckim sch lub ch. To kolejne 7 dźwięków. Razem jest 39 różnych dźwięków, z których może powstać słowo.
Przyjrzyjmy się bliżej 9 dodatkowym literom, bo te są w Polsce naprawdę uwielbiane. Więcej istnieje słów zawierających w sobie te dźwięki, niż tych bez nich. Wydaje się, że dla Polaków są one tak samo ważne jak dla nas Niemców nasze samogłoski (tj. a, e, i, o, u).
A propos samogłosek, kto uważa, że każde słowo potrzebuje przynajmniej jednej samogłoski, ten chyba nigdy nie uczył się polskiego. Nietypowy dla nas zlepek liter jak np. słowo "wpływ" nie jest niczym niezwykłym dla osób porozumiewających się po polsku. Również z, w, y, p, i inne raczej rzadkie litery w języku niemieckim, znajdują uznanie w języku polskim.
Jeśli szukasz wskazówek i trików pomocnych w nauce języka polskiego, kliknij tutaj!
Comentários